به نام خدا

موضوع : ایدز

منبع : www.selool.com

تهیه کننده : محمد حسنی احمدزاده اصفهانی

یک "رتروویروس" (Retrovirus) است که دستخوش جهش هاى (Mutations) مکرر مى شود و بر سلول هاى دستگاه ایمنى بدن حمله مى کند. HIV را لوک مونتانیه از فرانسه و رابرت گالو از آمریکا کشف کردند.
رتروویرویس ها٬ ویروسهایى هستند که ژنوم (ماده ژنتیکی ویروس) آنها از RNA تشکیل شده است. بنابراین براى تکثیر خود به آنزیمى به نام نسخه بردار معکوس (Reverse Transcriptase) وابسته هستند که ژنوم RNA آنها را به DNA نسخه بردارى مى کند تا بعد بتواند آن را با کمک آنزیمی (آنزیم اینتگراز) وارد ژنوم سلول میزبان کند و به این ترتیب امکان تکثیر ویروس به وجود مى آید. کلمه Retro (معکوس) در نام این نوع ویروس ها هم به همین خاطر است چرا که معمولاً نسخه بردارى از DNA به RNA انجام مى شود و لی در این دسته ویروسها بر عکس است.

داراى ژن هاى مختلفى است که پروتئین هاى ساختارى آن را رمزبندى مى کنند. HIV داراى ژن هاى عمومى رتروویروس ها(شامل: gag، pol و env ) و نیز ژن هاى اختصاصى خودش(شامل: tat و rev ) است. عفونت با HIV با انتشار حاد ویروس در خون آغاز مى شود. پس از این مرحله شمارش ویروس ها در خون تا صد برابر کاهش مى یابد. پس از این مرحله یک دوره نهفتگى بالینى آغاز مى شود.

در ابتدا تصور مى شد که این دوره یک دوره حقیقى نهفتگى ویروسى است که در آن HIV درون ژنوم میزبان به صورت غیرفعال قرار مى گیرد. بعدها مشخص شد که سلول هاى خاصی( سلولهای دندریتیک ) در بافت هاى نهادى با ویروس پوشیده شده اند و بنابراین حتى در مرحله اى که ویروس در خون دیده نمى شود، میزان آن در بدن بالاست.

با آلوده کردن سلول هاى ویژه ای از سیستم ایمنی به نام "لنفوسیت های T کمک کننده" یا (CD4+ T Lymphocytes  یا  +TCD4) باعث بیمارى مى شود. این سلول هاى زیرگروهى از گلبول هاى سفید هستند که به طور طبیعى پاسخ ایمنى به عفونت را تنظیم مى کنند. HIV با استفاده از سلول هاى T براى تکثیر خودش در سراسر بدن گسترش مى یابد و در همان زمان باعث کاهش این سلول ها مى شود که بدن براى دفاع از خود به آنها نیاز دارد.

هنگامى که میزان سلول هاى +TCD4 در فرد آلوده به HIV تا حد معینى سقوط کند، آن فرد به طیفى از بیمارى ها مستعد مى شود که در حالت معمول بدن مى تواند آنها را کنترل کند. این عفونت هاى فرصت طلب هستند که باعث مرگ فرد مى شوند. دلایل مختلفى وجود دارد که مبارزه با HIV را مشکل مى کند. اول اینکه HIV یک ویروس RNA است که از آنزیم نسخه بردار معکوس براى تبدیل RNA خودش به DNA استفاده مى کند. این روند باعث مى شود که احتمال بیشترى براى جهش (mutation) در HIV نسبت به ویروس هاى DNA وجود داشته باشد. بنابراین امکان مقاومت سریع ویروس به درمان وجود دارد.

دوم اینکه این تصور رایج که HIV یک ویروس کشنده است صحت ندارد. اگر HIV یک ویروس کشنده بود خودش هم به زودى از بین مى رفت، چرا که فرصت چندانى براى عفونت هاى جدید باقى نمى ماند. در واقع HIV سالها در بدن باقى مى ماند و از طرق مختلف مانند رابطه جنسى، انتقال خون، انتقال از مادر به نوزاد٬ دیگران را هم آلوده مى کند. همان طور که ذکر شد حتى هنگامى که هیچ ذره ویروسى در خون وجود ندارد ویروس در بدن به حالت نهفته باقى مى ماند. پس از سال ها ویروس مى تواند فعال شود و از ماشین هاى سلولى براى تکثیر خود استفاده کند.
حتى در سال هاى اخیر این تصور که عفونت مستقیم HIV باعث کاهش یافتن سلول هاى  +TCD4 مى شود مورد تردید قرار گرفته است. علت کاهش سلول هاى ایمنى به این امر مربوط مى شود که پروتئین سازنده پوشش HIV به آسانى از ذرات ویروس جدا و به خون وارد مى شود و آن را پر مى کنند. این پروتئین ها مانند چسب سلول هاى  +TCD4 را به هم مى چسبانند، از طرف دیگر دستگاه ایمنى بدن به آنها واکنش نشان مى دهد و باعث مى شود سایر سلول هاى ایمنى بدن به سلول هاى  +TCD4 خود بدن حمله کنند و آنها را از بین ببرند